Әулиелер кереметі... Марал ишан

Бірде Марал ишан елді жинап, тамақ бермекші болады. Оның мұнысына  күмәнмен қараған кейбіреу: «Қайдағы ас, кедейде мал болушы ма еді? – деп кеміте әрі қасиетіне күмән келтіре сөйлейді. Бұл әңгіме қызды-қыздымен ишанға жетеді.

Содан Марал 12 тай қазанға толтыра су құйғызып, астына от жаққызады. Ел жиналып қалған. Бәрі аң-таң. «Қазанға салатын ет қайда» дегендей, аңтарылды кеп. Марал ишан көмекшілеріне: «Ана қырдың астындағы малдарымды осында айдап әкеліңдер», – деп бұйырады. Сөйтіп тұрғанда төбенің ар жағынан ағараңдап киіктер көрінеді. Көмекшілеріне тағы да: «Сойып, қазанға етін салыңдар, бірақ сүйегін ешкім кемірмесін және дастарханның үстіне қалдырсын», – деп ескертеді.
Тамақ желінеді. Дастарханнан шыққан сүйек-саяқтарды бір жерге жиып, дұға оқығанда Аллаһу та’аланың құдіретімен киіктер дастархан үстінен тұрып жүре беріпті. Тек біреуі артында ақсаңдап жүре алмай қалыпты. Сөйтсе, жауапсыздау біреуі сүйекті мүжіп қойса керек. Оны да арқасынан сипап, ишан шауып бара жатқан киіктердің соңына ілестіріп жіберіпті.

Үш жүздің пірі болған Марал ишан өзінің кереметін осылай көрсеткен екен.

Ғибратты оқиға...Ешқандай от көрмедім

Атақты әулие, тақуа Бәһлул Дана замандастарымен, әсіресе, Халифа Һарун Рашидпен жиі рухани сұхбаттасатын. Халифа оның бұл ісін ұнатып, оның сарайға еркін кіріп-шығуына рұқсат берген екен.

Бір уақыттары Бәһлул Дана ұзақ уақыт сарайға бармай қояды. Күндердің бір күні Халифа Һарун Рашид одан қызығушылық танытып:

– Бәһлул, көрінбегелі көп болды, қайда болдың? – деп сұрайды. Сонда Бәһлул:

– Мені жәһаннамға апарып, сол жердегі жағдайды көрсетті, – деді.

Халифа Һарун Рашид оның бұл жауабына таң қалып:

– Ол жерге қалай кірдің? Отқа жанған жоқсың ба? – деп сұрайды.

Бәһлул Дана халифаны одан ары таң қалдырып:

– Жоқ, жәһаннамнан ешқандай от көрмедім. Өйткені әркім отты дүниеден өзі алып барады екен!… депті.